ORTA YAŞLARDA BİR ADAM

Orta yaşlarda, bir adam,
Düşmüş ortalığa ediyor feryat.
Geçmişi ile hesaplaşıyor durmadan.
Dönüyor çocukluğuna,
Ayrılan iki insanın çocuğu.
Kalmış iki arada bir derede,
Ne doya doya sevilmiş,
Ne doya doya oynamış.
Bir tarafı hep yarım kalmış.
Hep mutlu olmayı arzulamış.
Aramış orada, burada,
Ararken kendini kaybetmiş içinde.
Neden sonra anlamış ki;
Mutluluk bulunmaz ki, mutlu olunur.
Ne doyasıya annesini görmüş,
Ne doyasıya babasını sevmiş.
Analık gelince başa,
Baba da babalık oluvermiş.
Bu küçük çocuk büyümüş,
Ne geçmişini unutmuş,
Ne de geleceğine yön verebilmiş.
Ne bir isteği var, nede bir hedefi,
Hesaplaştığı tek yer duyguları,
Düşmüş ortalığa feryat, figan
Orta yaşlar da bir adam...

KATIK

Gelin dostlar bölüşelim,
Bir lokma ekmeği.
İçinde katık, sevgi olsun.
Bir fikir de buluşalım,
Sarılalım, koklaşalım,
İçinde katık sevgi olsun.
Oturalım muhabbetin sofrasına,
Aşımız sevgi olsun.,
Dizeler dökülsün gönülden,
Hepimizin dilinden dökülen,
Umut olsun, sevgi olsun, aşk olsun..